Κυριακή 8 Μαρτίου 2009

Για τις ημέρες των γυναικών...

ΒΙΑ ΚΑΙ ΓΥΝ ΑΙΚΕΙΑ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ


΄΄Σχεδόν κάθε μέρα άκουγα από το απέναντι παράθυρο
ένα τραγούδι,ένα νανούρισμα…
που το βράδυ γινόταν βουβό κλάμα η πνιχτή κραυγή.
Την άλλη μέρα έβλεπα τη γυναίκα που έμενε στο απέναντι σπίτι,
να βγαίνει φορώντας τεράστια μαύρα γιαλιά,
για να κρύψει τη ζωή της ή να κρυφτεί η ίδια απ'τον εαυτό της.''

--------- ----------- --------------

Η βία στον κόσμο μας έχει πολλές μορφές.
Η κακοποίηση των γυναικών είναι μία από αυτές.
Παρατηρώντας και μελετώντας τους ανθρώπους
και τις ανθρώπινες συμπεριφορές γύρω μου,αναρωτιέμαι αν η βία είναι ορμέμφυτη ή είναι
αποτέλεσμα κοινωνικοοικονομικών συνθηκών,κοινωνικών δομών και ρόλων , πολιτισμικών προτύπων.
Η δομή της πατριαρχίας,και η ανδροκρατούμενη κοινωνία έδωσε πρόσφορο έδαφος
για την εμφάνιση και την παρουσία άσκησης βίας κατά των γυναικών
Ο ρόλος της γυναίκας πάλι μέχρι πρότινος την οδήγησε να ενσωματώσει χαρακτηριστικά όπως τςη παθητικότητας, αδυναμίας και να οικειοποιηθεί συμπεριφορές όπως της υποταγής,της υπομονής της σιωπής,κυρίως της σιωπής.
Ο άνδρας κυρίαρχος σε ένα κόσμο που έκτισε στα μέτρα του,είχε τη δύναμη και την εξουσία να επιβάλλεται με όποιον τρόπο ήθελε στην γυναίκα.
Η επιβολή αυτή έχει εκφραστεί πολλές φορές με την κακοποίηση τη λεκτική,τη σωματική,την ψυχολογική και την σεξουαλική.
Ο θύτης και το θύμα.Ο εξουσιαστής και ο εξουσιαζόμενος.
Η κακοποιημένη γυναίκα μπαίνει σε ένα φαύλο κύκλο βίας,υπομένει σιωπά.Μπαίνει στο ρόλο του θύματος έχοντας χαμηλή αυτοεκτίμηση,ενώ χάνει τον αυτοσεβασμό της.
Η βία στο πρόσωπο των γυναικών είναι α-ταξική.Είναι πέρα από κοινωνικές τάξεις και βαθμό μόρφωσης.
Το γυναικείο κίνημα στη διάρκεια των αγώνων του,έφερε στο προσκήνιο την οικογενειακή βία,την κακοποίηση που υφίσταται η γυναίκα από τον σύντροφο της μέσα στην οικογενειακή εστία.
Παρ’όλους τους αγώνες που έδωσε η γυναίκα για την βελτίωση της θέσης της στο κοινωνικό γίγνεσθαι,η βία και η κακοποίηση στο πρόσωπο της,συνεχίζεται ακόμα.
Οι ρόλοι των δύο φύλων στην εποχή μας έχουν αμφισβητηθεί,
έχουν ανατραπεί σε πολλά σημεία ,όμως οι καταβολές και τα κατάλοιπα των κακών προτύπων συνεχίζουν να υπάρχουν.
Ο δρόμος της κακοποιημένης γυναίκας προς την έξοδο απ’αυτή τη μορφή βίας,ξεκινά πρώτα από την ίδια,και από την συνειδητοποίηση της,.
Η συνειδητοποίηση είναι μια οδυνηρή και επώδυνη διαδικασία όμως είναι το πρώτο βασικό βήμα.
Το επόμενο πολύ σημαντικό βήμα είναι η στήριξη,η οργανωμένη στήριξη που θα υπάρχει γύρω της και γι’αυτήν.
Σε πολλές χώρες οι γυναικείες οργανώσεις έχουν δημιουργήσει ξενώνες η δίκτυα ενημέρωσης και στήριξης για τις κακοποιημένες γυναίκες.Αυτό τις βοηθά να επανακτήσουν την χαμένη γυναικεία τους αυτοεκτίμηση .Η οικονομική αυτάρκεια και αυτοδυναμία έρχεται μετά σαν το μέσον που θα τις βοηθήσει να σταθούν στα πόδια τους να χειραφετηθούν και να κάνουν μια νέα αρχή.




‘’Σχεδόν κάθε μέρα άκουγα από το απέναντι παράθυρο ένα τραγούδι ένα νανούρισμα που το βράδυ γινόταν βουβό κλάμα η πνιχτή κραυγή.Εκείνη τη νύχτα η κραυγή έγινε τόσο δυνατή που επιτέλους άκουσα τι έλεγε….Την άλλη μέρα είδα τη γυναίκα να φεύγει από το σπίτι της χωρίς να φορά τα τεράστια μαύρα γιαλιά και το μελανιασμένο της πρόσωπο να φαίνεται καθαρά κάτω από το δυνατό φως του ήλιου''.

Παρασκευή 6 Μαρτίου 2009

Η βροχή....

Ηταν απο κείνες τις ξαφνικές και απρόβλεπτες μπόρες ,που σε βρίσκουν απροετοίμαστο και πάντα σε ακάλυπτα και απροστάτευτα μέρη,ώστε να μην προλάβεις να προφυλαχτείς έτσι ασκεπής όπως είσαι στη μέση δρόμων ή υπαίθριων χώρων,τρέχοντας προς αναζήτηση ενός υπόστεγου ή μιας στεγνής γωνίας κάτω από πολυόροφες και άγνωστες σου πολυκατοικίες.
Είναι εκείνες οι στιγμές του αιφνιδιασμού και της δοκιμασίας των αντανακλαστικών σου,πόσο γρήγορα λειτουργούν,πόσο έτοιμα αντιδρούν για να προφυλάξουν το σώμα καμμιά φορά και τη ψυχή από την απρόσκλητη καθαρτική δράση της βροχής.

Τρίτη 3 Μαρτίου 2009

Κινητοποίηση για την Ψυχική Υγεία.

Οταν μιλάμε με πάθος η επιχειρήματα για τον Πολιτισμό, τις πολιτιστικές εκδηλώσεις...
Οταν μιλάμε με πάθος και ένταση για την πολιτική και τις πολιτικές πρακτικές.
Πιστεύω πως όλα τα παραπάνω χάνουν την σημασία τους,αν στην καθημερινή μας ζωή δεν προσπαθούμε να εφαρμόσουμε σαν στάση ζωής το ενδιαφέρον μας για την βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης και για τα ανθρώπινα δικαιώματα συνανθρώπων μας συμπολιτών μας.Και βέβαια ένα μέσον είναι η κοινωνική αλληλεγγύη και η αλληλουποστήριξη στον αγώνα τους.
Εν τη ενώσει η ισχύς.
Οι προνοιακοί χώροι εκπέμπουν S.O.S .Ας τους ακούσουμε.Και όποιος/α θελήσει ή μπορέσει ας κάνει γνωστή την αυριανή κινητοποίηση.
Ευχαριστώ την Λυγερή για το κάλεσμα.Αναδημοσιεύω από το blog tης ''Στον πηγαιμό για την Ιθάκη'' (http://lygeri.pblogs.gr/)



Κάλεσμα σε κινητοποίηση για την Ψυχική Υγεία
Ημερομηνία: 4 Μαρτίου 2009 Ώρα: Από τις 7 το πρωί και για όσο χρειαστεί Τόπος: έξω από το Υπουργείο Υγείας Τρόπος: Με αντίσκηνα, καρέκλες, φαγητό, μουσική, πανό, τηλεβόες και ό,τι άλλο σκεφτεί το κάθε σωματείο εργαζομένων, ο κάθε εργαζόμενος...
```````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````
Η κατάσταση των προνοιακών δομών στην Ελλάδα έχει φτάσει στο απροχώρητο. Είναι πλέον ανεξέλεγκτη .Η μία Δομή μετά την άλλη κλείνει και τ' αντανακλαστικά της Κυβέρνησης σε νεκρό σημείο. Θεατές αυτής της πρωτόγνωρης για τα Ελληνικά δεδομένα κατάστασης είναι μια κοινωνία σε πλήρη σύγχιση από τον βομβαρδισμό των κακών ειδήσεων που δέχεται καθημερινά σε όλα τα επίπεδα της πολιτικής ,οικονομικής και κοινωνικής μας ζωής .
Χιλιάδες εργαζόμενοι στις δομές, εκ των οποίων άλλοι έχουν να πληρωθούν κάτι μήνες, άλλοι απολύονται σταδιακά και άλλοι ζουν σε καθεστώς ανασφάλειας, αφού δεν γνωρίζουν τι μέλλει γενέσθαι,σε αθλία ψυχολογική κατάσταση,καταχρεωμένοι, δεν μπορούν να κάνουν τιποτ' άλλο από το να εξακολουθούν να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους σαν άνθρωποι πλέον σε ανθρώπους.''